# พรากเด็กไปจากตาและยาย    แม่หมดอำนาจปกครองหรือไม่

เมื่อแม่ส่งมอบบุตรผู้เยาว์ให้อยู่ในอำนาจการปกครองดูแลกับตาและยาย  การที่มีผู้มุ่งประสงค์ร้ายชักชวนหรือหลอกลวงนำพาบุตรผู้เยาว์ไปขายบริการตามสถานที่ต่างๆ  แม่หรือมารดาหมดอำนาจปกครองหรือไม่

ประมวลกฎหมายอาญา

มาตรา 317 ผู้ใดโดยปราศจากเหตุอันสมควร  พรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา  ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล  ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี และปรับตั้งแต่หกหมื่นบาทถึงสามแสนบาท

ผู้ใดโดยทุจริต  ซื้อ  จำหน่าย หรือรับตัวเด็กซึ่งถูกพรากตามวรรคแรก  ต้องระวางโทษเช่นเดียวกับผู้พรากนั้น

ถ้าความผิดตามมาตรานี้ได้กระทำเพื่อหากำไร  หรือเพื่อการอนาจาร  ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ห้าปีถึงยี่สิบปี  และปรับตั้งแต่หนึ่งแสนบาทถึงสี่แสนบาท

เรื่องจริงอิงฎีกา/  คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 14699/2556

..........การพรากเด็กอันเป็นความผิดตาม ป.อ. มาตรา 317 วรรคสาม  คือ การพรากไปเสียจากอำนาจปกครองของบิดามารดา  ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล  แม้ขณะเกิดเหตุผู้เสียหายที่ 1 จะมิได้พักอาศัยอยู่กับผู้เสียหายที่ 2  ซึ่งเป็นมารดา  เพราะผู้เสียหายที่ 2 ไปทำงานที่กรุงเทพมหานคร  โดยได้มอบหมายให้ผู้เสียหายที่ 1  อยู่ในความดูแลของตาและยายก็ตาม  แต่ผู้เสียหายที่ 1  ยังไม่บรรลุนิติภาวะ  อำนาจปกครองของผู้เสียหายที่ 2  ในฐานะมารดาของผู้เสียหายที่ 1  จึงยังมิได้หมดสิ้นไป  ผู้เสียหายที่ 1 ยังคงอยู่ในอำนาจปกครองของมารดาตลอดเวลาที่มารดายังเอาใจใส่ดูแลและให้การอุปการะอยู่  เมื่อข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่า  ผู้เสียหายที่ 2  ยังส่งเงินมาให้ผู้เสียหายที่ 1 เป็นค่าเลี้ยงดูและค่าเล่าเรียนทุกเดือน  การที่จำเลยที่ 1 ร่วมกับพวกพาผู้เสียหายที่ 1 ไปจากบ้านตาและยายเพื่อพาไปค้าประเวณียังสถานที่ต่างๆ จึงเป็นการพรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากมารดาผู้ปกครองโดยปราศจากเหตุอันสมควรเพื่อการอนาจาร